Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Περισσότερες από 400 μηνύσεις για «εσχάτη προδοσία» έχουν υποβληθεί τις τελευταίες ημέρες εναντίον της καγκελαρίου, για «σενάρια αποκάλυψης (…) τα οποία θα μπορούσαν να φέρουν εντός ενός έτους το τέλος της Γερμανίας» από τις προσφυγικές ροές.
Ρέει η άγρια λαϊκιστική ρητορική στην Ευρώπη. Η Βουδαπέστη διαμηνύει ότι δεν θα δεχθεί να απελαθεί κανένας μετανάστης από άλλη ευρωπαϊκή χώρα προς το έδαφός της και ότι αν κάποια χώρα κάνει απελάσεις μεταναστών, πρέπει να τους στέλνει στην Ελλάδα.
«Πότε και ποιος ψήφισε υπέρ της υποδοχής εκατομμυρίων ανθρώπων, που εισήλθαν παράνομα, και της κατανομής τους μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε.; Αυτό που συμβαίνει στερείται δημοκρατικής βάσης».
Αυτό που συμβαίνει υπερβαίνει βάσεις και διαβάσεις, γίνεται μύλος με τις συμβάσεις, οι αυθαιρεσίες γυρεύουν στέρεες αποφάσεις, στήνονται αντιστάσεις, ορθώνονται προφάσεις, όχι χωρίς αντιδράσεις.
«Θέλουμε πράγματι να στέλνουμε τους πρόσφυγες από σύνορα σε σύνορα, από τη Γερμανία πίσω στο Νότο; Θέλουμε η χρεοκοπημένη Ελλάδα να πλημμυρίσει με πρόσφυγες από τον Βορρά και νεοαφιχθέντες από την Τουρκία; Θέλουμε να φτιάξουμε έναν φράχτη μέσα στη θάλασσα μπροστά από τις ακτές της Λέσβου όπου καθημερινά πνίγονται πρόσφυγες; Οχι, όποιος θέλει κάτι τέτοιο καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο: περισσότερο χάος».
Ακόμη και η «Bild» αγανακτεί με τα τείχη και δεν θέλει να έχουν τύχη στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη-πορτιέρης, η Γερμανία-κρουπιέρης, στη Συρία το σεφέρι, στην Τουρκία το πάνω χέρι, στο Αιγαίο το μαχαίρι.
Ολοι οι παράλογοι ρόλοι γίνονται ιδεολογικοί κόσμοι.
Κάπως έτσι γεννιέται η τέχνη του παραλόγου, που δεν έχει άλλο σκοπό από το να αποκωδικοποιήσει το παράλογο, δίνοντάς του υπόσταση χειροπιαστή, χωρίς όμως να επιχειρήσει να δώσει λύση, αφού είναι απολύτως σαφές ότι λύση δεν υπάρχει.
Όσο οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να φεύγουν από τις χώρες τους σε συνθήκες πανικού και απελπισίας.
