«Προτρέπουμε τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους. Ήρθε η ώρα και εκείνοι να απολαύσουν ένα μέρος από τα κέρδη που κατέγραψαν οι εταιρείες που εργάζονται». Τάδε έφη Άδωνις Γεωργιάδης από το βήμα της Βουλής και, φυσικά, προκάλεσε ικανοποίηση στους εργαζόμενους που πιέζονται τόσο πολύ από την ασταμάτητη ακρίβεια και τον πληθωρισμό, ειδικά στα είδη πρώτης ανάγκης.
Την ίδια στιγμή, όμως, έρχεται η Κριστίν Λαγκάρντ να βάλει «πάγο» σε αυτές τις προοπτικές: «Εάν δούμε μια διπλή αύξηση και στα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων και στους μισθούς, δεν θα μείνουμε άπραγοι», είπε η πρόεδρος της ΕΚΤ, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα. Ο κίνδυνος να τροφοδοτηθεί περαιτέρω ο πληθωρισμός από μια τέτοια πρακτική είναι υπαρκτός και εκεί θα υπάρξει παρέμβαση.
Λαγκάρντ: Η ΕΚΤ δεν θα μείνει άπραγη αν δει ταυτόχρονη αύξηση επιχειρηματικών κερδών και μισθών
Άρα, πού ακριβώς βρισκόμαστε στην Ελλάδα; Στη χώρα μας, προφανώς οι μισθοί δεν έχουν αυξηθεί τόσο, ώστε να μπορούν να απορροφήσουν με επάρκεια τις πληθωριστικές πιέσεις. Αντίθετα, τα νοικοκυριά βιώνουν μια μόνιμη φτωχοποίηση, έναν σταθερό περιορισμό βασικών τους αναγκών, με συνέπεια να υποχωρεί και το βιοτικό τους επίπεδο, εξαιτίας του υψηλού πληθωρισμού την τελευταία διετία. Η προτροπή του κ. Γεωργιάδη προς τις επιχειρήσεις έχει χαρακτηριστικά λειτουργίας του υγιούς ανταγωνισμού: Αυξάνοντας τους μισθούς, αυξάνονται οι πιθανότητες προσέλκυσης εργαζομένων, σε επιχειρήσεις που διαμαρτύρονται για τις κενές θέσεις που έχουν και δεν μπορούν να καλύψουν. Επίσης, αυξάνεται η πιθανότητα προσέλκυσης όλο και πιο εξειδικευμένου και άρτια καταρτισμένου εργατικού δυναμικού, με την κατάλληλη μόρφωση και τις δεξιότητες που απαιτούνται ανά περίπτωση, με στόχο μελλοντικής βελτίωσης της παραγωγικότητας της εργασίας. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μεγάλη κερδισμένη μεσομακροπρόθεσμα θα είναι η ίδια η επιχείρηση.
Πώς όμως λειτουργεί αυτή η διαδικασία σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού; Μια μαζική αύξηση μισθών, αν μάλιστα συνδυαστεί με διατήρηση του επιπέδου κέρδους των επιχειρήσεων, μπορεί να αποτελέσει τροφοδότη μηχανισμό νέων ανατιμήσεων στα προϊόντα. Άρα οι πληθωριστικές πιέσεις όχι μόνο να μην αποκλιμακωθούν, αλλά να στηριχθούν ακόμα περισσότερο.
Προφανώς, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η δήλωση του κ. Γεωργιάδη από το βήμα της Βουλής, αν εισακουστεί από τις επιχειρήσεις με λάθος τρόπο, μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από εκείνα που θα λύσει. Είναι σαν οι πολίτες να κυνηγούν την ουρά τους! Από τη μία δεν αντέχουν άλλο την ακρίβεια, ζητούν και παίρνουν τελικά αυξήσεις στις μηνιαίες αποδοχές τους για να την αντιμετωπίσουν. Μόνο που από αυτές τις αυξήσεις, τελικά συντηρείται και επιτείνεται πάλι η… ακρίβεια!
Φυσικά, υπάρχει και ο μηχανισμός υποχώρησης των φορολογικών εσόδων, που μπορεί να οδηγήσει σε μια αποκλιμάκωση των τιμών. Χωρίς να χρειαστεί να αυξηθούν οι μισθοί των εργαζομένων. Μόνο που για να λειτουργήσει αυτός ο μηχανισμός (πχ να μειωθεί ο ΦΠΑ), θα πρέπει η αγορά να μπορεί να εφαρμόσει κανόνες υγιούς ανταγωνισμού, που θα οδηγήσουν τις επιχειρήσεις σε μείωση των τιμών στο ράφι και όχι σε απορρόφηση της φορολογικής ελάφρυνσης, προς όφελος (πάλι) του κέρδους…
Άρα, καταλήγουμε ότι μπορεί η προτροπή Γεωργιάδη να έχει «καλές προθέσεις», ώστε να αυξηθούν οι μισθοί των εργαζομένων, αλλά την ίδια στιγμή εγκυμονεί και κινδύνους. Χρειάζεται σύνεση από όλες τις πλευρές και προσεχτικές κινήσεις. Μάλλον χρειάζεται όλοι οι παράγοντες να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους. Οι επιχειρήσεις να μειώσουν το περιθώριο κέρδους, οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν να διεκδικούν αυξήσεις αλλά με πιο λελογισμένες απαιτήσεις και η κυβέρνηση να περιορίσει τα δικά της κέρδη από την έμμεση φορολογία, ελέγχοντας καλύτερα την αγορά. Κάτι που έως τώρα δυσκολεύεται να πετύχει…
