Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Μία χρονιά με πολλές προκλήσεις αλλά και μεγάλες αβεβαιότητες ξεκίνησε, με τη μετάλλαξη Όμικρον να μην επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις για το προσεχές διάστημα. Είναι πλέον εμφανές πως δεν μπορεί να υπάρξει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, καθώς η εκτίναξη του αριθμού των νέων κρουσμάτων και του δείκτη θετικότητας ανατρέπει όλα τα δεδομένα. Οι επόμενες δύο ημέρες θα δώσουν μια πιο σαφή εικόνα για τη διασπορά του ιού και αυτό θα κρίνει και την έκταση των νέων μέτρων.
Δεδομένο είναι πως το βασικό στοίχημα δεν είναι άλλο από την τιθάσευση της πανδημίας, καθώς η αύξηση των κρουσμάτων σε δεύτερο χρόνο θα εντείνει και την πίεση στο σύστημα υγείας. Προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια και χωρίς να γίνουν μπρος – πίσω.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εφαρμοστεί μια λάθος «συνταγή» που θα οδηγήσει σε περαιτέρω διασπορά του ιού στους μαθητές. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται να γίνει μια γενναία συζήτηση για τα υγειονομικά πρωτόκολλα που θα εφαρμοστούν, ώστε τα σχολεία να μείνουν ανοιχτά με ασφάλεια.
Το δεύτερο κρίσιμο στοίχημα δεν είναι άλλο από την πορεία της οικονομίας, πορεία που σε σημαντικό βαθμό συνδέεται με την πανδημία. Δεδομένο είναι πως η αλματώδης αύξηση των κρουσμάτων και οι παρεμβάσεις που γίνονται οδηγούν σε ένα πρόσθετο πακέτο μέτρων στήριξης. Ουσιαστικά ο σχεδιασμός για το 2022 χρειάζεται «λίφτινγκ», ενώ εκρηκτικό μίγμα δημιουργεί η ταυτόχρονη ύπαρξη της υγειονομικής και της ενεργειακής κρίσης.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο η καλλιέργεια ενός κλίματος υπερβολικής αισιοδοξίας δεν βοηθά, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Η καλή αναπτυξιακή πορεία της χώρας το 2021, τα αναμενόμενα κονδύλια από το Ταμείο Ανάπτυξης, αλλά και τα ισχυρά «αντισώματα» του ελληνικού τουρισμού ενισχύουν τις ελπίδες για ένα καλύτερο 2022. Ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς και τουλάχιστον οι δύο πρώτοι μήνες θα είναι δύσκολοι.
