Η διαχρονική ανάγκη των ανθρώπων να καταφεύγουν σε ψευδαισθήσεις, στην απομόνωση ή στην τέχνη, πλάθοντας «έναν γυάλινο εύθραυστο κόσμο», προκειμένου να αντέξουν τη σκληρή πραγματικότητα που τους συνθλίβει, σκιαγραφείται στο έργο, που καθιέρωσε τον Τένεσι Ουίλιαμς ως έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.
Ανήκοντας στα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας, ο «Γυάλινος κόσμος», ένα έργο «μνήμης» πάνω στους ακατάλυτους και τραυματικούς δεσμούς μιας οικογένειας μέσα στην ταραγμένη κοινωνική περίοδο πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, με τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Θέμιδα Μπαζάκα να συναντιούνται για πρώτη φορά επί σκηνής, στο θέατρο Εμπορικόν.
Το πιο προσωπικό του έργο
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1944, στο θέατρο Σιβίκ του Σικάγου και, την επόμενη χρονιά, στη Νέα Υόρκη, όπου κέρδισε το βραβείο New York Drama Critics Circle Award και αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Τένεσι Ουίλιαμς. Πρόκειται για το πιο προσωπικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα, αφού είναι καθαρά αυτοβιογραφικό, περιγράφοντας, στην ουσία, την ίδια του την οικογένεια, και αναφέρεται σε ένα πολύ έντονο και, ίσως, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής του, τη βαθειά και ταραγμένη σχέση με τη μητέρα του, την αγάπη και τις ενοχές απέναντι στην αδελφή του και τα γεγονότα που χαράχτηκαν στη μνήμη του και τον οδήγησαν στην εγκατάλειψη του σπιτιού του.
«Διότι η μνήμη εδρεύει, κυρίως, στην καρδιά»
Όπως γράφει ο Ουίλιαμς στον πρόλογο του «Γυάλινου κόσμου»: «Το κοινό ρεαλιστικό έργο, με το αληθινό ψυγείο και τα αυθεντικά παγάκια, με τους χαρακτήρες που μιλούν, όπως ακριβώς μιλούν οι θεατές, ανήκει στο ακαδημαϊκό πεδίο και διαθέτει την αξία μιας στεγνής φωτογραφικής απεικόνισης. Στην εποχή μας, θα έπρεπε όλοι να γνωρίζουν την ασημαντότητα της φωτογραφικής απεικόνισης στην τέχνη. Η αλήθεια, η ζωή, η πραγματικότητα είναι κάτι οργανικό, κάτι το οποίο η ποιητική φαντασία μπορεί να αποδώσει σε βάθος ή να υποδηλώσει μόνο μεταμορφώνοντάς το, μεταλλάσσοντάς το σε άλλες φόρμες και όχι απλώς αντιγράφοντας την καθημερινή όψη του. Η μνήμη κάνει ευρεία χρήση ποιητικής αδείας. Παραλείπει κάποιες λεπτομέρειες, διογκώνει άλλες, ανάλογα με τη συναισθηματική αξία των θεμάτων που αγγίζει, διότι η μνήμη εδρεύει, κυρίως, στην καρδιά».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Δήμος Κουβίδης, σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη, σκηνικό: Εύα Μανιδάκη, κοστούμια: Μικαέλα Λιακατά, μουσική: Σταύρος Γασπαράτος, σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη, βοηθός σκηνοθέτη: Λάμπρος Γραμματικός. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Καταλειφός, Θέμις Μπαζάκα, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Στέλλα Βογιατζάκη.
Πληροφορίες
Θέατρο Εμπορικόν: Σαρρή 11 – Ψυρρή, τηλ.: 210 3211750. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή: 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 21:00. Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη έως Παρασκευή: 16 ευρώ, Σάββατο και Κυριακή: 18 ευρώ. Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων: τηλεφωνικά: 211 1000365, ηλεκτρονικά: www.ticket365.gr.
naftemporiki.gr
