Θύμα βανδάλων έπεσε το άγαλμα της «Βορείου Ηπείρου», έργο του Κώστα Σεφερλή, το οποίο αναπαριστά μία γυναίκα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα.
Το έργο, το οποίο βρίσκεται στον πεζόδρομο της Τοσίτσα, αποτελεί δωρεά του καλλιτέχνη στον δήμο Αθηναίων, ενώ υπήρξε αφορμή για να γράψει η ποιήτρια Κική Δημουλά το ποίημα με τίτλο «Σημείο Αναγνωρίσεως».
Δεν είναι η πρώτη φορά που το γλυπτό πέφτει θύμα βανδάλων, καθώς κατά το παρελθόν είχε καλυφθεί με γκράφιτι.
«Σημείο Αναγνωρίσεως»
Κική Δημουλά
Σημείο Αναγνωρίσεως
άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε πρσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πώς έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο πού είδες,
πώς παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμάλωτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς
ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει
στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες
για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι,
οι νεκροί
και το αίσθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα
μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου
ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου, πού έχεις
όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα
γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.
