Καταδεικνύοντας την αναλγησία του μακαρθισμού και των κοινωνικών συμβάσεων στην Αμερική του ΄50, ευαγγελιζόμενο και το τέλος τους, το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», παρουσιάζεται στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου.
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα, το οποίο περικλείει και αυτοβιογραφικές του εμπειρίες, και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ, το 1958, σε ενιαία παράσταση μαζί με ένα άλλο μονόπρακτο του, το «Κάτι που δεν ειπώθηκε ποτέ», υπό το γενικό τίτλο «Garden district». Έναν χρόνο αργότερα, το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» γνώρισε τεράστια επιτυχία ως κινηματογραφική ταινία του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, με πρωταγωνιστές την Κάθριν Χέμπορν, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ.
Για να πάψει να αφηγείται το φρικτό του τέλος
Στα χρόνια του μεσοπολέμου, ένας ερευνητής βυθίζεται σε μια σκοτεινή υπόθεση ανθρωποφαγίας. Θύμα είναι ένας ομοφυλόφιλος ποιητής, ο Σεμπάστιαν Βέναμπλ, και θύτες κάποιοι έφηβοι εξαθλιωμένοι από κάθε μορφής πείνα. Ο ποιητής, μετά από 25 καλοκαίρια που γύριζε τον κόσμο, έχοντας στο πλάι του τη λαμπερή μητέρα του, Βάιολετ, πήρε τη μοιραία απόφαση να την αντικαταστήσει με την εξαδέλφη του Κάθριν, αθώα και ανέτοιμη να υποδυθεί τον ρόλο του «κράχτη», όπως λέει η ίδια.
Όμως, η Βάιολετ κατηγορεί την Κάθριν ως ιδιοτελή και ανίκανη να προστατέψει τον ευαίσθητο δημιουργό, την κλείνει σε ψυχιατρική κλινική και επιδιώκει να της γίνει λοβοτομή, για να πάψει να αφηγείται το φριχτό τέλος του Σεμπάστιαν, διασύροντας τη μνήμη του ανυπεράσπιστου ποιητή. Η αντιπαράθεση και η κατάθεση ψυχής των δυο γυναικών τις τοποθετούν στην πρώτη γραμμή των μεγάλων ηρωίδων του Τένεσι Ουίλιαμς.
Δημιουργικός και καταθλιπτικός
Ο Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς (1911 – 1983), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς. Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα και παιχνίδια, ιστορίες και μυθιστορήματα. Το 1948, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το «Λεωφορείον ο πόθος» και, το 1955, για τη «Λυσσασμένη γάτα». Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες και αποτελούν ιδιαίτερα δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.
Η μητέρα του καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ενώ ο πατέρας του δούλευε ως πλασιέ για μια εταιρεία παπουτσιών. Σε ηλικία 5 ετών, του διαγνώστηκε παράλυση των κάτω άκρων, ασθένεια που τον καθήλωσε για τα επόμενα δυο χρόνια. Ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε, είχε την ενθάρρυνση της μητέρας του, η οποία τον παρότρυνε να φαντάζεται και να γράφει ιστορίες. Σε πολλά από τα έργα του, εμπνεύστηκε από την ίδια την οικογένειά του για την ανάπτυξη των πρωταγωνιστικών του χαρακτήρων.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο πατέρας του υιοθετούσε όλο και πιο βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του. Συχνά, ευνοούσε τον αδερφό του Τένεσι, ίσως λόγω και της ασθένειας και της αδύναμης γενικότερα φύσης του ίδιου στα παιδικά του χρόνια. Η μητέρα του είχε βλέψεις ως εκλεπτυσμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας του Νότου, δημιουργούσε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, ενώ, πιθανότατα, είχε νευρική διαταραχή.
Ο Ουίλιαμς ήταν πολύ κοντά με την αδερφή του, τη Ρόουζ, η ζωή της οποίας τον επηρέασε, ίσως, περισσότερο από κάθε άλλο. Σε νεαρή ηλικία, έμαθε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της σε ψυχιατρικές κλινικές. Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της ασθένειάς της, οι γονείς του ενέκριναν να της γίνει λοβοτομή, το 1937, στην Ουάσινγκτον, με καταστροφικά αποτελέσματα, καθώς έμεινε για πάντα διανοητικά ανάπηρη.
Ο Τένεσι υπέστη ισχυρό σοκ από το γεγονός αυτό και δεν συγχώρεσε ποτέ τους γονείς του. Ίσως, η ασθένεια της αδερφής του συνέβαλε στην εξάρτησή του από το αλκοόλ. Ωστόσο, πιθανώς, υπήρχε γενετική προδιάθεση, καθώς και ο ίδιος υπέφερε από κατάθλιψη. Στις 24 Φεβρουαρίου 1983, βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο, που είχε νοικιάσει στο ξενοδοχείο Elysee, στη Νέα Υόρκη, έχοντας σφηνωμένο στον λαιμό του ένα φελλό. Ο ίδιος επιθυμούσε να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες του στον Κόλπο του Μεξικού, όμως θάφτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Σαιν Λούις.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση – σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος, σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης, κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, μουσική: Στάθης Σκουρόπουλος, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, μακιγιάζ: Γιάννης Παμούκης, συνεργάτης στη σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας, για τα ένθετα κινηματογραφικά: σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας, φωτογραφία – ειδικά εφέ: Άγγελος Παπαδόπουλος, μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου. Παίζουν: Μπέττυ Αρβανίτη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Αλέξανδρος Βάρθης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Φλουράκης, Άννα Πατητή και ο Νίκος Κουρής από την οθόνη.
Πληροφορίες
Θέατρο οδού Κεφαλληνίας: Κεφαλληνίας 16 – Αθήνα, τηλ.: 210 8838727. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή: 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 19.00. Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη και Παρασκευή: 16 και 13 ευρώ, Σάββατο και Κυριακή: 19 και 13 ευρώ, κάθε Πέμπτη: 13 ευρώ.
naftemporiki.gr
