Από την έντυπη έκδοση
Απαλλάσσονται οι σύνδικοι πτώχευσης από την υποχρέωση να καταβάλλουν ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις, το 20% του οφειλόμενου φόρου ή δασμού ή τέλους, προκειμένου να εισαχθεί η υπόθεση στο ακροατήριο.
Θετική απόφαση για τις πτωχευμένες εταιρείες εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, καθώς απαλλάσσει τους σύνδικους πτώχευσης από την υποχρέωση να καταβάλλουν ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις, το 20% του οφειλόμενου φόρου ή δασμού ή τέλους, προκειμένου να εισαχθεί η υπόθεση στο ακροατήριο (να μην κηρυχθεί απαράδεκτη η προσφυγή).
Παράλληλα, τους δίδει τη δυνατότητα να ζητήσουν τη χορήγηση του ευεργετήματος πενίας, προκειμένου να μην καταβληθούν προβλεπόμενα παράβολα κ.λπ.
Ειδικότερα, στη σχετική απόφαση (2096/2018) του Β’ Τμήματος του ΣτΕ υπογραμμίζεται ότι η διάταξη του άρθρου 93 παράγραφος 3 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που προβλέπει ότι επί φορολογικών και τελωνειακών γενικά διαφορών ο προσφεύγων στα διοικητικά δικαστήρια οφείλει, «με ποινή απαραδέκτου της εφέσεως, να καταβάλει μέχρι την ημερομηνία της αρχικής δικασίμου, ποσό 20% του οφειλομένου κυρίου φόρου, δασμού ή τέλους, γενικά δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που την έφεση ασκεί σύνδικος πτώχευσης, αναφορικά με φορολογική ενοχή του πτωχού».
Όπως αναφέρει το ΣτΕ, το άρθρο 277 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας προβλέπει την υποχρέωση καταβολής αναλογικού παραβόλου, ως προϋπόθεση του παραδεκτού της προσφυγής και της έφεσης στις χρηματικού αντικειμένου φορολογικές εν γένει διαφορές. Η πρόβλεψη αυτή «πιάνει» και τις περιπτώσεις που το ένδικο μέσο (προσφυγή, έφεση κ.λπ.) ασκείται από σύνδικο πτώχευσης και αφορά την επιβολή φόρων πάσης φύσεως και κυρώσεις για παραβάσεις φορολογικής νομοθεσίας που δημιουργήθηκαν πριν την κήρυξη σε πτώχευση της εταιρείας.
Όμως -καταλήγει το ΣτΕ- «προκειμένου να μην καταβληθεί αναλογικό παράβολο, μπορεί ο σύνδικος να ζητήσει από το δικαστήριο τη χορήγηση του ευεργετήματος της πενίας, όπως προβλέπει το άρθρο 276 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας».
Σημειώνεται ότι το εν λόγω ευεργέτημα χορηγείται σε όποιον αποδεδειγμένα δεν μπορεί να καταβάλει τα έξοδα της δίκης και τα παράβολα.
Επίσης, μπορεί να δοθεί σε νομικά πρόσωπα, σε ομάδες προσώπων που είναι διάδικοι, σε ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες εταιρείες, καθώς και σε συνεταιρισμούς, εφόσον η καταβολή των δικαστικών κ.λπ. εξόδων δεν μπορεί να γίνει ούτε από το ταμείο τους ούτε από τα μέλη τους, χωρίς να περιοριστούν τα απαραίτητα μέσα για τη διατροφή των ιδίων και της οικογένειάς τους.
