Skip to main content

Οι κινήσεις του Αλ. Τσίπρα μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών

Του Γιάννη Καμπουράκη
[email protected]

Η αλλαγή ρότας της Νέας Δημοκρατίας που πήρε την απόφαση να μην καταθέσει πρόταση δυσπιστίας, βρίσκει την κυβέρνηση ανακουφισμένη και ικανοποιημένη, καθώς θέλει να τελειώνει με τη Συμφωνία των Πρεσπών, να ψηφιστεί απόψε τα μεσάνυκτα στη Βουλή και να περάσει όσο πιο γρήγορα στην επόμενη ημέρα.

Στο Μαξίμου «ζυγίζουν» το αν ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να κατηγορήσει απόψε τον κ. Μητσοτάκη για υποκριτική στάση έναντι της Συμφωνία των Πρεσπών καθώς δεν χρησιμοποίησε όλα τα όπλα που – όπως είχε πει – θα χρησιμοποιήσει για να την μπλοκάρει, ενώ υπάρχει και ένας προβληματισμός για δύο πράγματα:

  • Πρώτον, επειδή η κυβέρνηση χάνει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει μία ακόμα ψηφοφορία στη Βουλή ως νίκη του ΣΥΡΙΖΑ επί της Ν.Δ..
  • Δεύτερον, επειδή χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για ακροδεξιά συμμαχία Ν.Δ., ΑΝΕΛ και Χρυσής Αυγής, καθώς τόσο οι ΑΝΕΛ όσο και η Χρυσή Αυγή ανακοίνωσαν ότι θα στήριζαν ενδεχόμενη πρόταση μομφής από τη Νέα Δημοκρατία.

«Η Ν.Δ. άλλαξε ρότα επειδή ήξερε ότι θα χάσει» σχολίαζαν χθες βράδυ κυβερνητικές πηγές και σημείωναν ότι τώρα δεν έχουν λόγο να αλλάξουν τον σχεδιασμό τους, επικεντρώνοντας στην μάχη της ψηφοφορίας έχοντας τη βεβαιότητα της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από 151-153 βουλευτές. Υπάρχει δε σιγουριά στην κυβέρνηση ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον κ. Μητσοτάκη σε αναδίπλωση – όπως λένε – είναι η τελευταία παρέμβαση του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς.

Ο κ. Τσίπρας επανέρχεται στον σχεδιασμό που προβλέπει άμεση διενέργεια του μίνι – ανασχηματισμού, πολύ πιθανό να ανακοινωθεί Σαββατοκύριακο ή αρχές της επόμενης εβδομάδας. Επιθυμεί άμεσα να παίξει το χαρτί της αμφίπλευρης διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας γέφυρες σε πολιτικά στελέχη από τη μία του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου» και από την άλλη της λεγόμενης «λαϊκής Δεξιάς» για να δείξει ότι δεν είναι πολιτικά απομονωμένος, αλλά παρά το πολιτικό διαζύγιο με τους ΑΝΕΛ, συνεχίζει να έχει συνομιλητές στην πολιτική σκηνή.

Στόχος του κ. Τσίπρα, άλλωστε, είναι να εμφανιστεί ως κυρίαρχος του λεγόμενου «μεσαίου χώρου», εκμεταλλευόμενος τη διάλυση του Ποταμιού και τις αναταράξεις στο Κίνημα Αλλαγής που ο ίδιος προκάλεσε. Γι’ αυτόν το λόγο συντηρεί το άνοιγμα προς την ΔΗΜΑΡ και τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον οποίον φήμες – που ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν επιβεβαιώνει – θέλουν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και εντός της νέας κυβέρνησης.

Στο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου επενδύουν στην ρευστοποίηση των μικρότερων κομμάτων και ποντάρουν σε αυτήν. Ακόμα και οι σημερινοί πανηγυρισμοί για τη Συμφωνία των Πρεσπών όταν οι 7 στους 10 πολίτες δηλώνουν ότι δεν τη στηρίζουν, έχουν στόχο να δημιουργήσουν ένα τεχνητό κλίμα ευφορίας προκειμένου ο κ. Τσίπρας να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός restart, με συγκεκριμένες κινήσεις.

Μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών και την …απαγκίστρωσή του από τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ (τέσσερις βουλευτές εκ των οποίων τον κράτησαν και συνεχίζουν να τον κρατούν στη διακυβέρνηση) ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται στην προεκλογική περίοδο ετοιμάζοντας πενταετές ομόλογο και έξοδο στις αγορές ώστε να τη χρησιμοποιήσει για να υποστηρίξει ότι βελτιώνεται η οικονομία, νομοσχέδια για την αύξηση του υποκατώτατου μισθού, τις 120 δόσεις για τα χρέη σε ασφαλιστικά ταμεία (ίσως και εφορία), την προστασία της Α΄ κατοικίας, τους νέους διορισμούς στο δημόσιο αλλά και νέα μεγάλη δόση σκανδαλολογίας, με επαναφορά της υπόθεσης Novartis, για την οποία η κυβέρνηση αφήνει να διαρρεύσουν ότι έρχονται διώξεις, ενώ η αντιπολίτευση επιμένει ότι δεν υπάρχουν επιβαρυντικά στοιχεία για πολιτικά πρόσωπα.